Мо ҳар як кормандро қадр мекунем ва ба онҳо барои пешрафти касб имкониятҳои баробар фароҳам меорем. Уҳдадориҳои мо ба риояи ҳама қонунҳои дохилӣ ва байналмилалӣ устувор аст. Мо барои пешгирии ҳама гуна амалҳое, ки метавонад ба манфиатҳои муштариёни мо дар муносибат бо рақибон ё созмонҳои дигар зарар расонад, чораҳо меандешем. Мо барои манъи меҳнати кӯдакон ва меҳнати маҷбурӣ дар занҷири таъминот, инчунин ҳифзи ҳуқуқҳои кормандон ба иттиҳодияҳои озод ва муомилоти дастаҷамъӣ омодаем. Риояи меъёрҳои олии ахлоқӣ барои фаъолияти мо муҳим аст.

Мо мекӯшем, ки таъсири муҳити зисти фаъолиятамонро ба ҳадди ақалл кам кунем, таҷрибаҳои масъулиятноки харидро татбиқ кунем ва самаранокии захираҳоро беҳтар созем. Уҳдадориҳои мо ба таҳкими муҳити бехатар, солим ва одилонаи корӣ барои ҳамаи кормандон, ҳавасмандкунии муколама ва ҳамкории ошкоро нигаронида шудааст. Тавассути ин кӯшишҳо, мо ният дорем, ки ба ҷомеаи худ ва сайёра саҳми мусбӣ гузорем.