Мо ҳар як кормандро қадр мекунем ва барои рушди касб ба онҳо имкониятҳои баробар фароҳам меорад. Ӯҳдадориҳои мо оид ба сӯи ҳама қонунҳои ватанӣ ва байналмилалӣ лаззат мебарад. Мо барои пешгирии ҳама гуна амалҳое, ки метавонад ба манфиатҳои муштариёни мо дар муносибат бо рақибон ё дигар ташкилотҳо зарар расонад, чораҳо андешем. Мо барои манъ кардани меҳнати кӯдакон ва меҳнати маҷбурӣ дар занҷирҳои таъминот, дар ҳоле ки ҳимояи ҳуқуқи кормандонро ба иттиҳодияи озод ва муздҳои коллективӣ) манъ мекунад. Риояи меъёрҳои олии ахлоқӣ барои амалиёти мо муҳим аст.

Мо мекӯшем, ки таъсири экологии фаъолияти худро ба ҳадди ақал расонем, амалисозии масъулияти харид ва беҳбудии захираҳо. Уҳдадории мо ба рушди муҳити зист, солим ва одилонаи ҳама кормандон, ҳавасманд кардани муколамаи кушода ва ҳамкории кушода мусоидат мекунад. Тавассути ин кӯшишҳо, мо мақсад дорем, ки ба ҷомеа ва сайёраи худ саҳм гузорем.