Эҳтироми ҳуқуқҳои асосии инсон
Дар Belon мо ӯҳдадор ҳастем, ки арзишҳои гуногуни шахсони алоҳидаро дар тамоми ҷабҳаҳои фаъолияти корпоративии худ эътироф ва эҳтиром кунем. Муносибати мо ба меъёрҳои байналмилалие асос ёфтааст, ки ҳуқуқи инсонро барои ҳама ҳимоя ва тарғиб мекунанд.
Бархам додани табъиз
Мо ба шаъну шарафи табиии хар як одам боварй дорем. Сиёсати мо мавқеи қатъиро бар зидди табъиз бар асоси нажод, миллат, этникӣ, эътиқод, дин, вазъи иҷтимоӣ, пайдоиши оила, синну сол, ҷинс, тамоюли ҷинсӣ, ҳувияти ҷинсӣ ё ҳама гуна маълулият инъикос мекунад. Мо мекӯшем, ки муҳити фарогире эҷод кунем, ки дар он ҳар як фард қадр карда шавад ва бо эҳтиром муносибат кунад.
Манъи таъқиб
Белон сиёсати бетаҳаммул нисбат ба таъқиб дар ҳама гуна шакл дорад. Ин рафтореро дар бар мегирад, ки шаъну шарафи дигаронро, новобаста аз ҷинс, мавқеъ ё ягон хусусияти дигар, паст мезанад ё паст мезанад. Мо барои таҳкими ҷои кори аз беҷуръатӣ ва нороҳатии равонӣ озод будан ва кафолат додани онем, ки ҳамаи кормандон худро бехатар ва эҳтиром ҳис кунанд.
Эҳтироми ҳуқуқҳои асосии меҳнатӣ
Мо ба муносибатҳои солими меҳнат ва идора афзалият дода, аҳамияти муколамаи ошкоро байни роҳбарият ва кормандонро таъкид мекунем. Бо риояи меъёрҳои байналмилалӣ ва баррасии қонунҳо ва амалияи меҳнатии маҳаллӣ, мо ҳадаф дорем, ки мушкилоти ҷои корро якҷоя ҳал кунем. Уҳдадории мо ба бехатарӣ ва некӯаҳволии коргарон муҳим аст, зеро мо мекӯшем, ки барои ҳама муҳити кори муфид фароҳам орем.
Белон ҳуқуқ ба озодии иттиҳодияҳо ва музди одилонаро эҳтиром намуда, муносибати одилонаро барои ҳар як корманд таъмин мекунад. Мо муносибати бетаҳаммулро нисбат ба таҳдидҳо, таҳдидҳо ё ҳамлаҳо алайҳи ҳомиёни ҳуқуқи башар нигоҳ медорем ва аз онҳое, ки аз адолат ҳимоят мекунанд, устувор истодаем.
Манъи меҳнати кӯдакон ва меҳнати маҷбурӣ
Мо ҳама гуна ҷалби меҳнати кӯдакон ё меҳнати маҷбуриро дар ҳама шакл ё минтақа ба таври қатъӣ рад мекунем. Уҳдадории мо ба амалияи ахлоқӣ дар тамоми амалиётҳо ва шарикии мо паҳн мешавад.
Ҷустуҷӯи ҳамкорӣ бо ҳама ҷонибҳои манфиатдор
Ҳифз ва дифоъ аз ҳуқуқи инсон на танҳо масъулияти роҳбарият ва кормандони Белон нест; ин ухдадории коллективист. Мо аз шарикони занҷири таъминоти худ ва ҳамаи ҷонибҳои манфиатдор фаъолона ҳамкорӣ меҷӯем, то ин принсипҳоро риоя намуда, риояи ҳуқуқи инсонро дар тамоми фаъолияти мо кафолат диҳем.
Эҳтироми ҳуқуқи коргарон
Белон ба риояи қонунҳо ва қоидаҳои ҳар як кишваре, ки мо дар он фаъолият мекунем, аз ҷумла созишномаҳои дастаҷамъӣ мебошад. Мо ҳуқуқҳои озодии иттиҳодияҳо ва муомилоти дастаҷамъиро ҳимоя карда, дар баҳсҳои мунтазами байни роҳбарияти болоӣ ва намояндагони иттифоқҳо иштирок мекунем. Ин муколамаҳо ба масъалаҳои идоракунӣ, мувозинати кор ва зиндагӣ ва шароити кор, таҳкими ҷои кори фаъол ҳангоми нигоҳ доштани муносибатҳои солим ва идоракунии меҳнат нигаронида шудаанд.
Мо на танҳо ба талаботи қонунии марбут ба ҳадди ақали музди меҳнат, изофакорӣ ва дигар ваколатҳо ҷавобгӯ ҳастем, балки аз он зиёдтар мебарем ва саъй мекунем, ки яке аз беҳтарин шароити шуғли соҳаро фароҳам орем, аз ҷумла мукофотпулиҳои вобаста ба муваффақияти ширкат.
Дар мувофиқа бо Принсипҳои ихтиёрӣ оид ба амният ва ҳуқуқи инсон, мо кафолат медиҳем, ки кормандон ва пудратчиёни мо оид ба ин принсипҳо омӯзиши мувофиқ мегиранд. Уҳдадориҳои мо ба ҳуқуқи башар устувор аст ва мо сиёсати таҳаммулпазирии сифрро нисбати таҳдидҳо, таҳдидҳо ва ҳамлаҳо алайҳи ҳомиёни ҳуқуқи башар нигоҳ медорем.
Дар Белон мо боварӣ дорем, ки эҳтиром ва пешбурди ҳуқуқи инсон барои муваффақияти мо ва некӯаҳволии ҷомеаҳои мо муҳим аст.